Sa Tanikala ng Dilim

Sa Tanikala ng Dilim

At tiniklop ko na

ang maiitim kong bagwis

mula sa paglalaro sa lilim

ng naghaharing buwan...

Panahon nang putulin

ang matutulis kong pangil

at muling mahimbing sa kabaong

upang takasan ang nakasisilaw

na silahis ng mapanghusgang araw...

Sige lang,

kasusulsi ko lang

sa matagal nang napunit

na mantsado kong dangal...

Isasaplot ko ulit ito

sa hinubaran kong pagkatao

upang sa muling paghari ng araw,...

Hindi na magagawang lapnusin

ng silahis nito ang aking balat,

hindi na ako mangangapa sa liwanag..

Magagawa ko uling linlangin

ang mundo

tulad ng paghamak ko sa araw...

Kahit alam kong pagsapit ng dilim…

muling manunumbalik

ang aking matutulis na pangil,

muling mabubuhay

ang pagnasa sa laman,

muling maglalaro sa dilim

ang maiitim kong bagwis...

At muling MAPIPIGTAS

ang marurupok na sinulid

sa makailang ulit kong

sinulsing DANGAL..